In deze wereld waar ik me soms dagelijks afvraag of ik het goede doe en om me heen alle alarmbellen rinkelen, weet ik een ding…..
Wat ik als klein kind al meekreeg omdat mijn ouders ontwikkelingswerk deden, eerst in Peru, later in Burkina Faso ….is dat ook deze landen niet vergeten moeten worden.
Ik ben een buitenbeentje, altijd al geweest, maar toch voelde ik me altijd welkom in het dorp Gorom Gorom in Burkina Faso.
In mijn portretten probeer ik weer te geven wat ik mooi vind. De kleurencombinaties in mijn  schilderijen geven mij een gevoel dat alles klopt. Het bezig zijn met verf en kwasten doet me alles om me heen vergeten. Hopelijk inspireer ik je met mijn werk en zeker, elke stap telt. Voor een positief bewustzijn van ons leven op aarde kan een klein gebaar al iets doen.

www.celineschilderingen.nl

Celine Michel – een portret

Zoals voor zoveel mensen het geval is drukt het leven dat Celine als kind leidde een stempel op haar toekomst.
Een jeugd die zich afspeelde in wat wel ‘ontwikkelingslanden’ genoemd worden.
Geboren en vroege jeugd in Peru
Het beeld van een geweven kleurrijk wandkleed intrigeert haar al is ze nog maar 5 jaar.
Lagere school in Burkina Faso, waar ze tussen de Afrikaanse kinderen leeft als was ze één van hen.
Haar leven als middelbare scholier speelt zich af in Leiden. Ze volgt extra tekenlessen en is elke pauze in het tekenlokaal te vinden, een passie is geboren!
Na haar examen spaart ze het geld voor een reis naar Afrika bij elkaar door voor de Novib donateurs te werven en met haar wandschilderingen.
3 Maanden lang verblijft ze weer in Burkina Faso, bij haar nannie en tussen de door haar zo geliefde bevolking.
Maar het wordt een geheel andere, onverwacht trieste, ervaring.
Haar ogen worden geopend voor de enorme droogte daar, het armoedige bestaan van de mensen en de uiterst slechte woonomstandigheden.
Terug in Nederland volgt een lange donkere periode.
Haar creatieve talenten dragen eraan bij dat ze zich hier een weg uit weet te banen.
Ze doet een NTI-studie voor onderwijsassistente en geeft 4 jaar les op scholen inde creatieve vakken, waaronder weven, en nat-en droog (=naald)vilten. Nu geeft ze sinds 3 jaar, workshops voor volwassenen in deze disciplines.
Ondertussen ontwikkelt ze haar eigen vaardigheden in de schilderkunst en het ‘beeldend’ weven en vilten. Ze schildert grandioze portretten van Afrikaanse mensen die ze vervolgens verwerkt tot wandtapijten (en af en toe tot een viltportret)
De techniek van deze vorm van weven, één van de moeilijkste die er is, krijgt ze steeds beter onder de knie door een workshop bij Margaret Sabee(van de Weefster, Den Haag) en de aanwijzingen van Mieke Kerkhof. Beiden getalenteerde ‘beeldwevers’.  “Celine’s (weef)techniek is sterk verbeterd, haar afbeeldingen hebben niets aan zeggingskracht verloren” aldus Mieke Kerkhof.
De cirkel lijkt rond te komen als ze begin 2024 een 7-daagse workshop figuratief weven volgt bij Maximo Laura, één van Zuid-Amerika’s meest unieke textielkunstenaars, een wandkleden wever uit Peru.

Celine Michel, een gedreven kunstenaar, altijd op zoek naar manieren om dat wat haar innerlijk drijft, naar buiten te brengen

De naamgeving van de weeftechniek die Celine Michel toepast is op zijn zachts gezegd verwarrend.

Van oudsher spreekt men graag over gobelinweven.
Maar feitelijk moet het woord gobelin gereserveerd blijven voor de iconische, vaak gigantisch grote, wandtapijten, zoals die in en na de 17e eeuw gemaakt werden in de Manufacture (werkplaats) des Gobelins in Parijs.
Het woord wandtapijt of tapestry heeft doorgaans ook betrekking op grote, vaak wandbedekkende, werken uit het verleden.
De term Beeldweven (naar het Duitse Bildweben) is voor meerdere interpretaties vatbaar. Net als bij ‘figuratief weven’ omhelst ze ook andere weeftechnieken.
Feitelijk het dichtste bij komt de door de Belgen gehanteerde aanduiding “Legwerk”:
Je legt kleur voor kleur tussen de scheringdraden, daar waar de tekening (karton) er om vraagt. Zodanig dat de schering geheel door die kleuren wordt afgedekt.
Je weeft dus niet van kant tot kant, zoals doorgaans het geval is bij weven.

En dat brengt ons op een andere essentie van deze weeftechniek:
Een afbeelding vormt de basis voor het latere weefwerk. Vaak werd deze afbeelding (tekening of schilderij) vervaardigd door een kunstenaar. Een cartonneur zette dit om in een ‘carton’. Door dit achter een (doorgaans staand) getouw te leggen kon de wever aan de slag.
Tegenwoordig worden al deze facetten door 1 persoon uitgevoerd.
Dat vraagt van de wever behalve beheersing van alle technische aspecten van kartonneren en weven ook dat zij/hij voor alles in hart en ziel een beeldend kunstenaar is.

Aanwezigheid Celine